Diamant Fluorescentie

Diamanten waarvan gezegd wordt dat ze fluorescerend zijn, bevatten deeltjes die een zichtbare (meestal blauwe) gloed afgeven wanneer ze aan uv-licht worden blootgesteld. In zeldzame gevallen kan een hoge mate van fluorescentie ervoor zorgen dat stenen er melkachtig of troebel uitzien, hoewel fluorescentie over het algemeen geen invloed heeft op schoonheid of schittering en zelfs sommige lagere kleuren (I, J, K, L, enz.) kleurlozer of witter kan doen lijken. Toch zijn fluorescerende diamanten meestal goedkoper en mits het effect niet direct zichtbaar is, kunnen zij waar voor uw geld bieden.

Introductie

Over de fluorescentie van diamanten is de laatste jaren uitvoerig gediscussieerd, waarbij de meningen van de handel verdeeld waren over het effect ervan op het uiterlijk en de waarde van diamanten.

Fluorescentie komt voor bij sommige diamanten wanneer ze worden blootgesteld aan de geconcentreerde straling van een UV-lamp. Submicroscopische structuren in de diamanten zorgen ervoor dat ze een zichtbaar licht uitstralen, een fluorescentie, die meestal blauw van kleur is. Ondanks het feit dat fluorescentie in de meeste kwaliteitsrapporten van laboratoria wordt gebruikt als een identificatie kenmerk in plaats van een classificatiefactor, wordt de aanwezigheid ervan in dergelijke rapporten steeds vaker gebruikt om de prijsbepaling van een diamant vast te leggen. In de meeste gevallen worden de prijzen verlaagd wanneer een kleurloze of bijna kleurloze diamant fluoresceert onder UV-licht, te wijten aan een algemene opvatting dat fluorescentie een negatief effect heeft op het uitzicht van diamanten. Er zijn echter veel mensen die geloven dat fluorescentie geen negatief effect heeft; sommigen beweren zelfs dat dit het uitzicht van de kleur verbetert.

Het negatieve imago van fluorescerende diamanten kan worden toegeschreven aan de volgende theorieën en factoren:

• Niet-fluorescerende diamanten worden als ‘puurder‘ beschouwd;
• Sterk fluorescerende diamanten kunnen een ondoorzichtige ’wolk’ uitstralen, die de zuiverheid en schittering van de diamant aantast;
• De verlichting, die gebruikt wordt voor de gradatie van diamanten in het GIA-laboratorium, zendt een kleine hoeveelheid uv-straling uit, en daarom kan aan fluorescerende diamanten een betere kleurgraad worden toegekend dan zij verdienen.

Zij die het idee weerleggen dat fluorescerende diamanten minder gewild zijn, beweren dat:

• Uv-licht is vaak niet aanwezig in reële omstandigheden, zodat het zinvol is de kleur te beoordelen bij realistische belichting;
• De troebelheid die in sterk fluorescerende diamanten wordt aangetroffen, is uiterst zeldzaam;
• In sommige gevallen kan fluorescentie de kleur met het blote oog versterken, wat de schoonheid van de diamant ten goede komt.

In een studie van de GIA uit 1997 werd geconcludeerd dat fluorescentie in de meeste gevallen geen invloed heeft op het uiterlijk van een diamant als hij van bovenaf bekeken wordt. Zij stelden zelfs vast dat "sterk blauw fluorescerende diamanten er beter uitzagen als ze van bovenaf bekeken werden" dan niet-fluorescerende diamanten. (Bron: A Contribution To Understanding The Effect Of Blue Fluorescence On The Appearance Of Diamonds, door Thomas M. Moses, Ilene M. Reinitz, Mary L. Johnson, John M. King, en James E. Shigley)

Historische Achtergrond

In Europa, vóór de invoering van de diamantcertificering, was de meest gewaardeerde diamantkleur ’blauwwit’. Deze term beschrijft bijna-kleurloze tot lichtgele diamanten met een sterke blauwe fluorescentie, edelstenen die actief gewild waren bij handelaars omwille van hun aantrekkelijk ’ice’-effect.

Later werd vastgesteld dat een sterke blauwe fluorescentie een eigenschap was die soms werd aangetroffen in troebele stenen, een feit dat handelaren er in de jaren 1970 toe aanzette om zogenaamde " troebele D's " (diamanten met een kleurklasse D, zeer sterke blauwe fluorescentie, geringe transparantie) tegen sterk gereduceerde prijzen aan te bieden. Dit had een domino-effect in de daaropvolgende jaren: uiteindelijk werden zelfs diamanten van klasse F en met een zwakkere fluorescentie in prijs verlaagd.

WAAROM FLUORESCEREN DIAMANTEN?

Diamant is gekristalliseerde koolstof. Dit proces vindt ongeveer 75-125 mijl onder de aardoppervlakte plaats, meestal op plaatsen waar vulkanen of oude vulkanen voorkomen. Een diamant wordt fluorescerend als er tijdens het kristallisatieproces sporen van het mineraal borium in de aarde aanwezig zijn.

Diamanten kunnen fluoresceren in allerlei kleuren - blauw, geel, groen, oranje en wit - maar blauw komt het meest voor. Men schat dat ongeveer 50% van alle diamanten fluorescentie vertonen die zichtbaar kan zijn onder speciale omstandigheden, b.v. onder een langgolvige UV-lamp, terwijl ongeveer 10% sterk genoeg fluoresceert om een merkbaar verschil te maken in de kleur van de diamant wanneer men deze in zonlicht of gloeilamp (laag UV-licht) bekijkt.

Er zijn vijf niveaus van diamantfluorescentie die door de GIA worden beschreven: geen (d.w.z. geen fluorescentie), vaag, medium, sterk, zeer sterk. Volgens het GIA Gem Trade Laboratory houdt de sterkte van de fluorescentie geen direct verband met kleur of zuiverheid. Met andere woorden, het is mogelijk dat twee diamanten met totaal verschillende zuiverheids- en kleurgradaties precies dezelfde sterkte van fluorescentie vertonen.

Figuur A & Figuur B tonen de verschillende niveaus van fluorescentie op diamanten die van tafel naar beneden en van tafel naar boven bekeken worden. De niveaus zijn als volgt: 1. Zeer sterk, 2. Sterk, 3. Gemiddeld, 4. Vaag, 5. Geen.

Figuur C toont het verband tussen absorptie en luminescentie (de emissie van licht door een stof die uv-straling heeft geabsorbeerd). De figuur toont een elektron dat van de grondtoestand naar een aangeslagen toestand beweegt (noordelijke pijl) wanneer uv-straling in een luminescentiecentrum wordt geabsorbeerd. Wanneer het elektron naar een iets lagere toestand beweegt, verliest het een deel van zijn energie (golvende pijl) en wordt er geen licht uitgezonden. Vervolgens keert het terug naar de grondtoestand (rechte pijl omlaag), waarbij energie, of licht, vrijkomt als fluorescentie.

HOE BEÏNVLOEDT FLUORESCENTIE DE PRIJSBEPALING VAN DIAMANTEN?

Historisch gezien zijn sterk fluorescerende diamanten in prijs verlaagd ten opzichte van hun niet-fluorescerende tegenhangers. Doorgaans zullen niet-fluorescerende diamanten van hogere kleur (D-H) voor 10-30% meer verkocht worden dan soortgelijke stenen die een zeer sterke blauwe fluorescentie vertoonden. Diamanten van lagere kleur (I-N) met zeer sterke fluorescentie werden echter tot 5% hoger geprijsd dan soortgelijke niet-fluorescerende stenen. Dit is waarschijnlijk te wijten aan de perceptie dat blauwe fluorescentie de ongewenste geeltinten die in sommige stenen voorkomen, kan maskeren.

HET ONDERZOEK VAN GIA

Ondanks een lange geschiedenis van discussie over de problematiek van fluorescentie en prijsbepaling, bestond er geen enkele studie die de invloed van blauwe fluorescentie op het aanzicht van een diamant onder normale kijkomstandigheden onderzocht, totdat de GIA hun experiment van 1997 ondernam.

De beoordeling van de kleur in de laboratoria wordt uitgevoerd onder zorgvuldig gereguleerde licht- en kijkomstandigheden, en meestal met de tafel van de diamant naar beneden. In een juwelierszaak of een showroom zal een diamant echter gewoonlijk met de tafel naar boven en in verschillende lichtomstandigheden worden onderzocht, zoals het ook zal waargenomen worden tijdens het dragen. Met dit in gedachten heeft de GIA hun experiment opgezet om de invloed van fluorescentie te bestuderen in een reeks van lichtomstandigheden en door waarnemers van zowel binnen als buiten de diamantindustrie.

In het experiment werd een assortiment diamanten met zeer vergelijkbare proporties, zuiverheid en symmetrie, maar met een verschillende mate van blauwe fluorescentie, verzameld. Diamanten van gelijke kleurkwaliteit werden gegroepeerd in sets om belangrijke commerciële grenswaarden weer te geven. Deze sets werden vervolgens onderzocht in een grote verscheidenheid van visuele omstandigheden, van de gecontroleerde omstandigheden in laboratoria tot kamers met alleen natuurlijk zonlicht. In totaal werden 46 waarnemers verzameld die zowel de diamantindustrie als de koper vertegenwoordigden.

Voor de gewone mensen, die geacht worden de klanten van de diamantindustrie te vertegenwoordigen, had de fluorescentie geen effect op de kleur en het uiterlijk. Voor de ervaren waarnemers uit de industrie stelde de GIA vast dat de sterkte van de fluorescentie geen algemeen waarneembare invloed had op de kleur van de diamanten wanneer ze van onderaf bekeken werden. Sterker nog, wanneer de diamanten met de tafel naar boven werden bekeken, zoals in een juwelierszaak of showroom, meldden de ervaren waarnemers zelfs dat sterk en zeer fluorescerende diamanten een betere kleurweergave hadden dan de minder fluorescerende stenen.

De GIA ontdekte dat, terwijl het effect van fluorescentie op de kleur het meest merkbaar was bij stenen met lagere kleurklassen (I en K), op de markt de invloed op de prijs groter is bij stenen met hogere kleurklassen (D tot en met H). Dit is in tegenspraak met de perceptie van de handel dat fluorescentie meestal een negatief effect heeft op diamanten met een betere kleur. Zij ontdekten ook dat, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, fluorescerende diamanten niet zo vaak voorkomen als niet-fluorescerende diamanten.

Het GIA-rapport concludeerde dat "de diamantindustrie er beter aan zou doen elke diamant afzonderlijk op zijn eigen visuele kwaliteiten te beoordelen".

WAAROM ZOU IK EEN FLUORESCERENDE DIAMANT KOPEN?

Het is belangrijk dat u tevreden bent met de diamant die u koopt. Fluorescentie kan de kleur en het uiterlijk van een diamant aanzienlijk verbeteren en moet niet als negatief worden beschouwd; alleen in uitzonderlijke gevallen zal fluorescentie ervoor zorgen dat de diamant er melkachtig, olieachtig of troebel uitziet. Het is altijd een subjectieve beslissing, maar het beste is om voor de aankoop een diamantspecialist te raadplegen om er zeker van te zijn dat u de juiste keuze maakt.